Auteursarchief: Rozenhart

Rabboeni

Geplaatst op door
Beantwoorden

Betekent ‘mijn meester’. Jezus werd zo genoemd, een eretitel, maar hij was geen officieel geschoolde leraar, geen rabbijn. Hij stond juist eerder bekend als de timmerman uit Nazareth. Tijdens zijn openbare werk werd hij bekend als leraar en genezer, een man van God!
Tegenwoordig worden kerk en Jezus op een hoop gegooid. En mensen die niet van de kerk houden, zeggen dan vaak niets met Jezus te hebben. Maar… hij had zijn unieke boodschap!
Deze boodschap kun je terug vinden in het Nieuwe Testament. Maar ook in het evangelie van Thomas, dat vorige eeuw werd gevonden in een Egyptische woestijn. Het wordt ook wel het vijfde evangelie genoemd. Er staan enkel woorden van hem in en zijn leven wordt er niet in beschreven!
…
Je kunt zeggen dat je van hem houdt en vervolgens zijn leringen niet naleven. Ook nodigt hij jou uit hem te volgen! Je oude leven neer te leggen en een nieuw leven te beginnen met hem en God, hierbij hoort dan ook de doop. Zelfs hij liet zich dopen, en begon daarna zijn geestelijk werk als leraar.
Jezus is een en al uitnodiging tot een nieuw leven maar deden Osho en Jiddu Krishnamurti dat ook niet en de Boeddha?…
Je kunt ze niet allemaal volgen.
Je kunt ook niemand volgen.
Je kunt beweren dat je genoeg hebt aan jezelf. Maar het valt me dan toch altijd weer op, hoeveel van deze mensen van alles leren, van alles lezen, vele leraren toch bezoeken!…
Boerenkool en Chinees behoor je niet tegelijkertijd te eten, daarmee begrijp je nimmer hun ‘boodschap’, komt nimmer hun smaak en inhoud werkelijk goed aan jou over, lijkt me.
Wees nederig. Zie jouw onwetendheid onder ogen. Zet jouw mening over de Waarheid aan de kant. Want… jouw mening zal jou niet weten te bevrijden maar enkel de Waarheid zelf!
Tot zover.

Vergeving

Geplaatst op door
2

Een heel belangrijk maar ook moeilijk thema is vergeving. De vergeving die we om niets hebben gekregen door het Kruis waar Jezus onze zonden droeg maar ook het vergeven van anderen waartoe we zelf worden uitgenodigd …. Vergeven kan erg pijn doen vooral als er iets afschuwelijks of pijnlijks in ons leven heeft plaatsgevonden en mensen daar schijnbaar geen moeite mee hadden, maar de genade van God en zijn liefde, trekken ons erdoorheen. Diepe wonden komen tot genezing, soms gebeurt dit meteen, soms heeft het een lange tijd nodig. Vertrouwen op God is belangrijk, hij wil het beste voor zijn kinderen. Hieronder een bijna onvoorstelbaar verhaal over vergeving door Rose Price, een holocaust overlever. Wat een vrouw, wat een geschiedenis. Je kan alleen maar stil worden.

Je kan onvoorwaardelijk gelukkig zijn

Geplaatst op door
Beantwoorden

Je kan onvoorwaardelijk gelukkig zijn, geluk kent geen voorwaarden. Dat was een gedachte die ik me in mei 2003 realiseerde. Mijn lichaam leek van binnen uit te imploderen. Er kwam licht vrij dat vanaf mijn hartstreek de weg naar boven vond. Mijn hoofd leek ‘te verdwijnen’ want de energie die vrijkwam, vulde de hele atmosfeer om me heen. Ik was ‘hoofdloos’, zonder gedachtes.

Ik wist een moment niet meer wie ik was als persoon. Maar was me wel honderd procent bewust. Mijn verbondenheid met m’n omgeving, de wereld om me heen, was groot. Er was alleen maar compassie en het besef dat de mens onvoorwaardelijk gelukkig mag zijn.

Ik vulde de hele kamer met m’n energie, de kamer leek in mij te verdwijnen en ook alles wat daarbuiten lag. Mijn partner was een moment ‘onbekend’ voor mij.
Ik herkende hem niet, dit ging ook gepaard met een lichte angst die niet ging domineren. De minuten en uren daarna voelde ik me gedachteloos maar vol liefde en verbondenheid met de wereld om me heen. Dit duurde zeker een week.
Energie bewoog zich rond mijn buikstreek en leek uit te gaan naar de mensheid. De gedachteloosheid hield een half jaar aan. Dit alles noemde hij mijn ontwaken/satori. Ook wel zelfrealisatie.

In die periode kende ik soms ook angst. Ik had gezien dat ik ‘bodemloos’ ben. Dat de grond waarop ik me bewoog al die jaren, alleen maar gedachtes waren. Gedachtes waarmee ik me had leren identificeren. En waardoor en waaraan ik mijn identiteit ontleende. Maar daarachter, onder, in mij was er die gigantische ruimte van waaruit die gedachtes oprezen. Als een golf die aanzwelt naar een hoogtepunt en daarna volgen veel meer golven. Die zee van gedachtes was nu stil komen te liggen en daar, onder die waterspiegel, lag de peilloos diepe oceaan. Waarvan de bodem niet in zicht was. Dit alles
‘bedacht’ ik niet maar had ik gezien in mezelf en dat maakte me bang.

Ik was/ben ‘niets’. Maar tegelijkertijd juist een volle leegte van waaruit of waarin alles ontstaat. Eigenlijk ben ‘ik’ eeuwig en dat maakt me ondefinieerbaar. Gedachtes keerden terug, maar de illusie van de identificatie niet.

Zonder voorwaarden gelukkig zijn betekent dat er niets voorafgaat aan dat geluk. Het is geen emotie gebaseerd op een prettige situatie. Het is daar, je bent het. Het is een staat van zijn dat bevrijd is van welke associatie dan ook. Dit geluk is overschaduwd door het denken en de afwezigheid van levensvertrouwen. Levensvertrouwen is het innerlijk weten dat we er reeds zijn en dat niets ons daarvan af kan brengen.

Het is het weten dat de kern van ons wezen vrij is. Iedere verstoring van die vrijheid is gecreëerd door het denken en de identificatie met dit denken en de hieruit voortvloeiende omstandigheden.

De goddelijke staat van de mens is vrij van iedere associatie en behoort daarom niemand toe. Het is er. En behoeft geen uitleg. Het is een ruimte waarin vrede en tijdloosheid samengaan. Het is de hemel die zich binnen onszelf manifesteert.

Ik Ben die Ik Ben

Geplaatst op door
3

Misschien een van de belangrijkste uitspraken, die ik ken. Vaak wordt er dan gerefereerd aan het dialoog tussen Mozes en God. Mozes vraagt aan God, hoe hij Hem zou moeten beschrijven aan de Joden. ‘Ik ben die ik ben,’ antwoordde, volgens het verhaal, toen God! Als je er heel bewust naar kijkt zie je dat Ik Ben verwijst naar zichzelf. Dus niet: Ik ben liefde. Of, ik ben wijsheid. Of… Maar, Ik Ben die Ik Ben. Ik Ben staat zelf centraal en niet de ervaring binnen ik ben. Ik Ben is zelf de ervaring: dat wat ervaren wordt. ‘De smaak van water.’ Geen water met een bepaald smaakje, zoals bij limonade! Maar wat is de smaak van water zelf? Wie heeft oog voor God zelf? Meestal als een gelovige zich richt op God, wil ie iets van God, nietwaar? Maar wie wil niets van God dan Hem enkel kennen?! We beweren van onszelf: Ik ben niet gerealiseerd. Ik ben wel gerealiseerd. Ik ben niet gelukkig. Ik ben wel gelukkig. Ik ben niet gelovig. Ik ben wel gelovig. Ik ben die ik ben, wijst eigenlijk nergens naar. Er zijn geen problemen. Er is geen identificatie. Zelfrealisatie is volgens mijn inzicht het moment dat je Ik Ben ziet los van alles. Dat je begrijpt, rechtstreeks waarneemt, dat Ik Ben nergens aan onderworpen is, dat dat slechts een illusie is. Ik Ben is niet van deze wereld! Ik Ben is niet het denken. Ik Ben is niet het brein en het lichaam. Ik Ben staat voor ongekende vrijheid, als Ik Ben (en dat ben jij) rechtstreeks gerealiseerd wordt als zijnde niet het denken en niet het lichaam! Het is een feit dat jij bestaat, anders las je de tekst niet hier en nu. Het kan ook zo zijn dat je niet beter weet/gelooft dat ‘ik ben’ een onderdeel van het stoffelijke brein vormt. Maar dat is dan gebrek aan inzicht, zelfkennis.

Twee glazen water?

Geplaatst op door
Beantwoorden

Als iedereen al verlicht is, wat is dan het verschil? Als beide glazen exact hetzelfde zijn: glas hetzelfde, schoon water hetzelfde, en het laagje schoon zand erin hetzelfde. Voorbeeld: Ook al zijn de twee glazen niet te onderscheiden en hoeft er niets af of bij kan er toch een verschil zijn! Als in het ene glas het zand rustig op de bodem ligt, is het water helder en kun je ervan drinken. Als het andere glas niet helder is, het water en het zand vermengt, is het ook niet te drinken. Jezus vergeleek zichzelf met water: Het levende water. Helder en drinkbaar. Kan dat iedereen van zichzelf zeggen, gerealiseerd te zijn als hem? Ja, ook Jezus noemde ons het licht der wereld. Ook zonen van God. En wie de Zoon heeft gezien, heeft de Vader gezien. Aan de ene kant is alles OK. Hoeft er niets bij of af, feit! Maar… als de geest onrustig is omdat ie nog altijd op zoek is naar de Waarheid, is het water niet helder. De ene heeft begrepen er werkelijk al te zijn. En de andere twijfelt daar toch nog aan. Beiden zijn reeds, feit!